Sabah Gazetesi Yazarı Melih Altınok bugünkü köşesinde dikkat çeken bir yazı kaleme aldı. Altınok yazısında, “Memleketteki sermayenin yarısına sahip olan patronlar kulübünün “Millet aç aç” diye nutuk atması, Özgür Bey’in şairi Brecht’in oyunlarına konu olacak cinsten.” dedi.
İşte Melih Altınok’un ‘Basında Ülker çikolatalı gofreti sevmeyen yok’ başlıklı yazısı:
Memleketteki sermayenin yarısına sahip olan patronlar kulübünün “Millet aç aç” diye nutuk atması, Özgür Bey’in şairi Brecht’in oyunlarına konu olacak cinsten.
“Az sömür o zaman” demeleri beklenen “solcuların” TÜSİAD’a alkış tutması ise Bunuel’in “burjuvazinin gizemli çekiciliği” filminden bir sahne sanki.
“SIÇRAMAYA ÇALIŞTIKLARI SINIFIN ARALARINA KABUL EDİLMEK İÇİN…”
Burjuva falan dediysem lafın gelişi. Ortada sınıfsal bir durum yok. Bir dönem muhafazakârlara kek satarak zengin olanların, Bedri Baykam’ın boş çerçevesine 125 bin dolar ödeyerek sınıf atlamaya çalıştığı bir ortamdan bahsediyoruz. Sıçramaya çalıştıkları sınıfın, aralarına kabul edilmek için çırpındıkları TÜSİAD’ın gediklilerinin mazisi de çok zorlasan 60-70 yıllık bir hikâye.
Bu arada geçtiğimiz gün işadamı Murat Ülker’in patronlarla yaptığı röportajları “İşte gazetecilik” diye öven Fehmi Koru’ya, köşesine reklam aldığında bir uyarı koymasını söylemiştim.
Zira Murat Ülker’i yalayıp yuttuğu ve meslektaşlarını gömdüğü yazısının ederi fazla olmasa da fatura kesilecek türdendi.
Konuyu ele alan ombudsman Faruk Bildirici kritiğinde bu konunun üzerinde pek durmadı. Koru’nun gazeteciliğinden çok, intermet sitelerinde röportajları yayınlanan işadamına yüklendi. Yazısının başlığı da “Murat Bey röportaj öyle olmaz”dı.
Ama sanırım dün, Murat Ülker’in davetlisi olarak Londra’ya gittiklerini söyleyen, Instagram’dan turistik fotoğraflar paylaşan gazetecilerden hiç olmazsa bir sevk irsaliyesi isteyecektir.
.